Voetbaldier in hart en nieren doet stapje terug
Hij is inmiddels 41 jaar, tot voor kort als spits actief in het eerste van voetbalclub Oranje Blauw ’15. In Posterholt en omgeving noemen ze hem een fenomeen, zelf vindt hij dat hij gewoon zijn best doet. Jazeker, voetbal is zijn lust en zijn leven, ook straks als hij wekelijks zijn opwachting maakt in het 3e elftal. Even voorstellen: Ard Bommer.
Zoals veel jongens kreeg Ard het voetbal met de paplepel ingegoten. Zijn vader voetbalde ook, en was later scheidsrechter. Ard: “Daar heb ik mooie herinneringen aan. Mijn vader heeft me altijd gesteund, hij is bij alle wedstrijden geweest. Hij is nu iets minder mobiel, maar zijn belangstelling is er nog steeds. Echt heel mooi.”
Zoals gezegd was het voetbal wat de klok sloeg in zijn jeugd: trainen, wedstrijden, ’s avonds op een trapveldje, balletje tegen de muur, noem maar op. Al snel werd duidelijk dat Ard wel talent had. “Ik was niet supergoed, maar ik kon wel een aardig balletje trappen. Via de F-jes ben ik langzaam tot het eerste van PSV en later Oranje Blauw ’15 doorgestoten. Ik heb aardig wat meegemaakt: kampioenschappen, degradaties, promotiewedstrijden, en ik heb vaker beslissende doelpunten gemaakt. Ja, dat zijn onvergetelijke momenten.”
Scouts
Er hebben in al die jaren vast en zeker de nodige scouts langs het veld gestaan? Ard: “Dat zou kunnen, maar ik heb daar niets van gemerkt. Ik heb ook nooit een aanbod gekregen of zo. Ik was daar niet mee bezig. Ik had mijn school en het voetbal. Achteraf denk ik weleens dat als er een aanbieding van een profclub was geweest, ik dat wel had willen aanpakken. De studie even op pauze en kijken hoever ik zou komen. Maar goed, dat is nooit gebeurd.”
Sfeer
Ard heeft werktuigbouwkunde gestudeerd en werkt inmiddels alweer jaren bij ASML in Veldhoven. Geen profcarrière dus. Maar wel als een prof geleefd? Ard: “Natuurlijk gingen we vroeger ook stappen, maar je hield wel rekening met de wedstrijd op zondag. Met eten en drinken pas je wel op. Je houdt toch een bepaald ritme, je wil niets aan het toeval overlaten.”
Geboren en getogen in Posterholt (hij woont met vrouw en drie kinderen in zijn geboorteplaats) doet hij nu een stapje terug. Het voetballen kan hij niet laten. “Mijn oudste zoon voetbalt inmiddels ook, ik train een elftal van jeugdspelers. Het 3e elftal van Oranje Blauw ’15 bestaat uit oud-spelers van het eerste en enkele jongere spelers die gewoon lekker willen voetballen. Dat sfeertje en die kameraadschap kan ik nog niet missen.”
Voorbeeld
Als voetballer heb je meestal een idool, een voorbeeld waar je tegenop kijkt. Ard: “Ik was altijd onder de indruk van Dennis Bergkamp, maar ook van Jari Litmanen. Hun techniek, hoe ze het spel konden lezen, dat maakte wel indruk op mij. Maar een voetballer als Zlatan Ibrahimovic, die soms het randje opzoekt, daar hou ik ook wel van.”
Stressbestendig
Ard kijkt terug op een mooie carrière. “Het plezier is het allerbelangrijkste. Daarnaast moet je ook een beetje geluk hebben, bijvoorbeeld met trainers, hoe zij met je omgaan. Ook blessures kunnen bepalend zijn. Ik heb er gelukkig niet veel gehad. Het leuke is ook dat de ervaringen in het voetbal ook van pas kunnen komen in je werk. Wat denk je van de stressbestendigheid die je als spits in het zestien meter gebied opbouwt? Dat zorgt ervoor dat je 10-15 doelpunten per seizoen kunt maken. Maar ook in je werk sta je dan je mannetje.”
Die laatste opmerking siert de bescheiden voetballer, die bij Oranje Blauw ‘15 toch maar bekend staat als ‘met grote afstand all time topscorer van de vereniging’.
Op de foto: Het eerste elftal van Oranje Blauw’15 moet het voortaan stellen zonder clubicoon Ard Bommer.
Tekst: Freek Noten: Foto: Thomas Palmen
Gepubliceerd: 08 SEP 2022 - 08:15