''Muziek maken is mijn leven''

Als je bijna een mensenleven lang muzikant bent, heb je in de loop van de jaren een rugzak vol herinneringen verzameld. Wullem Wolters mag er graag over praten. Vele memorabele momenten passeren de revue. Vooral de concourssuccessen staan nog helder op zijn netvlies. “Ik weet nog dat we met Concordia (toen nog een fanfare, red.) ooit 360 punten behaald hebben. Dat was toentertijd het maximaal aantal punten dat er te behalen viel. Van ieder jurylid kregen we voor iedere beoordelingsrubriek een tien. Eigenlijk kon het niet. Maar het is toch echt gebeurd.” Ook de zege van fanfare Sint Wiro op het Wereld Muziek Concours in Kerkrade in 1993 staat in zijn geheugen gegrift. Het muziekkorps uit het Midden-Limburgse gehucht kreeg er landelijke bekendheid door. “Ja, dat was geweldig”, zegt Wullem. “Een hele mooie herinnering. We hebben toen ’t Reutje op de kaart gezet.”

Slagwerker
De lange muzikale loopbaan van Wullem Wolters (84) begon op achtjarige leeftijd als slagwerker bij de toenmalige fanfare Concordia in zijn geboortedorp Melick. Al vlug bleek dat Wullem het muzikale talent had om een blaasinstrument te bespelen. Dat werd de bugel. In zijn militaire diensttijd speelde hij baritontuba bij het fanfarekorps van het regiment der Limburgse Jagers. Bij zijn huwelijk met Annie verhuisde hij naar Posterholt. Terwijl hij zich aanmeldde als lid van harmonie Wilhelmina, bleef hij ook bij Concordia spelen. Na negen jaar verhuisde het stel naar ’t Reutje waar Wullem lid werd van fanfare St. Wiro. Tussendoor was hij ook nog voorzitter en muzikant van de blaaskapel De Vlaötlander uit Posterholt. Dat de muzikale bacil oversloeg op de kinderen Leon en Miranda laat zich raden. Leon speelt nog steeds bugel bij St. Wiro. Miranda schopte het zelfs tot beroepsmusicus. Zij speelt saxofoon bij de Koninklijke Militaire Kapel ‘Johan Willem Friso’. Voordat hij met vervroegd pensioen ging, verdiende Wullem de kost in de buitendienst bij het Kadaster.

Hangpenning
Voor zijn lange staat van dienst ontving Wullem Wolters onlangs de speciale hangpenning in brons van de Koninklijke Nederlandse Muziekorganisatie (KNMO). Als je tegen de 85 aanloopt kan het gebeuren dat de ogen de nootjes op de bladmuziek nog wel kunnen volgen, maar dat de strammer wordende vingers het tempo niet meer kunnen bijbenen. Tegen dat probleem liep ook Wullem aan. Met pijn in het hart heeft hij daarom moeten besluiten om het instrument aan de wilgen te hangen. Maar de liefde voor de muziek is er niet minder om geworden. “Ik ga nog elke week naar de repetitie. Ik moet toch luisteren of ze ook wel goed oefenen”, lacht Wullem. Ook helpt hij nog steeds bij de inzameling van oud papier en steekt hij de handen uit de mouwen bij de activiteiten van St. Wiro zoals de jaarlijkse sjoemelmert en de rondgang voor de Sinterklaasactiviteit. “Dat blijf ik ook nog doen”, zegt Wullem. “Want naast muziek maken is St. Wiro ook een heel gezellige vereniging. De rol van de fanfare in zo’n hechte gemeenschap is heel belangrijk.”

Op de foto: Wullem Wolters (rechts) ontvangt uit handen van bondsvertegenwoordiger Leon Evers de onderscheiding voor zijn 75-jarig jubileum als muzikant.

Tekst: Frank Vergoossen/RoerdalenNU.nl
Foto: Aanlevering St. Wiro